Oppenheimer

[Pabfer]

DATA PREMIERY W POLSCE: 21 lipca 2023

OPIS:
Film przedstawia życie dyrektora Projektu Manhattan ze szczególnym uwzględnieniem konstruowania przez niego bomby atomowej oraz wpływu tego wynalazku na II WŚ oraz Zimną Wojnę.

MOJA OPINIA:
Jestem na świeżo i jeszcze nie do końca potrafię zebrać myśli, ale... ŁAŁ!!! Jestem zachwycony!!! Na początku trochę się dłuży, ale nie rezygnowałbym z tego rozbudowanego wstępu, bo on dobrze buduje bohatera i stawkę. Jest multum filmów, w których teoretycznie dzieją się wielkie rzeczy, ale w praktyce ma się to gdzieś, bo zostaje to tylko rzucone hasłowo, bez wydźwięku emocjonalnego. Tym razem może byłoby nieco inaczej, bo po pierwsze to film biograficzny, więc nie musi budzić tyle emocji co fikcja, a po drugie, to wiemy, że stawką jest NASZ świat. W fikcji nawet jak widzimy świat bliźniaczy do naszego, to on tak naprawdę nie jest nasz, a ten jest. Mimo wszystko Nolan nie korzysta z tej taryfy ulgowej i cierpliwie tłumaczy o co chodzi i dlaczego ma nam zależeć. I to potem działa! Klamra fabularna z Einsteinem jest palce lizać! Spodziewałem się powtórki bączka z Incepcji. Tym razem mamy wyjaśnione o co chodzi i super, bo to najmądrzejszy dialog z tego filmu i wbrew początkowym pozorom kluczowy dla fabuły. Słyszałem opinie, że film rozkręca się dopiero od 2. aktu. Ja bym powiedział, że nie od początku, ale jednak od połowy 1. aktu. Akcja z jabłkiem nie jest ani trochę ważna, a wypada ciekawie. Montaż i przeplatające się 3 wątki narracyjne na początku nieco męczą i można się trochę pogubić, ale jak się w pewnym momencie filmu wsiąknie, to potem da się od nowa połapać i na końcu się wszystko rozumie i finał satysfakcjonuje.
Jeśli ktoś mimo wszystko czegoś nie zrozumiał, polecam ten filmik: https://www.youtube.com/watch?v=9k7IgvZbs_4
Rozkłada on akcenty nieco inaczej niż Nolan i przez to ładnie dopowiada całą historię. To są suce fakty, natomiast u Nolana bardzo doceniam skupienie się na psychice. Wyszło to cudownie! Pięknie rozwinięta postać głównego bohatera!
Aktorstwo rewelacyjne. I tu zatrzymajmy się przy Robercie Downeyu Jr. Miał karierę w kratkę, bo utrudnił ją sobie narkotykami. Potem w latach 2008-2019 wcielał się w Iron Mana w MCU. Marvel uratował go przed stoczeniem się jeszcze bardziej, ale i zaszufladkował. W 2020 zagrał w Dr Dolittle. Tak naprawdę po raz kolejny grał tę samą postać, co w MCU, tylko tym razem bardziej przejaskrawioną. Film się nie udał z winy... wszystkiego, nie tylko Roberta, który już trochę męczył i zaczęły się spekulacje odnośnie jego dalszej kariery. I faktycznie miał przerwę. Ten film to jego powrót po 3 latach. JEDNAK JAKI POWRÓT!!! Czapki z głów! Zagrał zupełnie inaczej. Stanowił dla mnie prawie najjaśniejszy element tego filmu zaraz po Murphym!!! RDJ już nic nie musi, jednak mimo wszystko życzę jeszcze kilku udanych ról przed emeryturą. Oczywiście cała reszta obsady też świetna!
Jak już o obsadzie, to bardzo mnie dziwi brak Michaela Caine. Wiem, że ma już 90 lat, ale i tak zagrał w kilku filmach z premierą zapowiedzianą na ten rok. W Tenecie miał u Nolana malutkie cameo, ale miał. Może ten film kolidował mu z innymi projektami?
Życzę Nolanowi licznych nagród za ten film! Może nie był idealny, ale bliski ideału. Mimo wszystko zaokrąglę ocenę do

10/10

bo wiem, że zupełnie idealnie się nigdy nie da!
Biografie zawsze kojarzą mi się z nudą, a ta była bardziej podobna do zwykłych filmów fabularnych. Wciąż znacznie różni się od jakiegoś blockbustera, jednak dzieje się i jest rozmach!

[boczek22]

Fajny film, ale nie wiem o czym bym mógł się tu rozpisać.
Mega doceniam grę głównego aktora, sposób nakręcenia i przede wszystkim UDŹWIĘKOWIENIA tego filmu (dajcie oscara plis), jak bomba walnęła to aż podskoczyłem w fotelu.
Jednak musi minąć trochę czasu nim film się tak naprawdę rozkręci, z początku nieźle ogląda się początki (heh) głównego bohatera, potem w połowie trochę zwalnia i robi się nużący, ale mocno nadrabia od samej sceny wybuchu, późniejsze skupienie się na batalii sądowej to najjaśniejszy punkt filmu.
I musiałbym go obejrzeć jeszcze raz czy dwa by w tym wszystkim się połapać, bo na mój prosty umysł za pierwszym razem zbyt pokomplikowane chwilami było.
Za to nie jestem fanem tego jak Nolan konstruuje rozmowy (no wkurza mnie sztuczny patos, co poradzę) i generalnie to taki twórca który ma więcej ambicji niż faktycznego talentu, ja dostrzegam niewątpliwe zalety jego dzieła, ale mówienie o kolejnym ''Ojcu chrzestnym'' czy ''Czasie apokalipsy'' jest jednak nieco na wyrost.
A i Robert fajny, choć mogło być go trochę więcej.
7/10

[Pabfer]

Po obejrzeniu Incepcji, Batmanów, Interstellar, Dunkierki czy nawet Tenet, nie powiedziałbym, że Nolan ma więcej ambicji niż umiejętności. Jest bardzo kreatywny i po prostu ma własną wizję, która nie każdemu pasuje.
Natomiast Robert powinien zgarnąć Oscara, ale pewnie zabierze mu go Gosling, współtworzący różową stronę Barbenheimera (nie oglądałem, ale słyszałem takie opinie), jednak nominacja do Oscara też dobra.
Tak sobie pomyślałem, że skoro w Oppenheimerze było zamieszanie i natłok nazwisk, to chętnie bym obejrzał tę historię ala trylogię. Tzn. zrobić drugi film poświęcony samemu Projektowi Manhattan- żeby Oppie odgrywał tam rolę drugoplanową, a na pierwszym planie nie stał żaden człowiek, tylko przedsięwzięcie. Trzecim filmem byłaby natomiast biografia Einsteina. Piszę, że to ala trylogia, ponieważ każdy z tych filmów traktowałby trochę o czymś innym, tylko wszystkie zawierałyby wspólny wątek, natomiast jeśli chodzi o czas akcji, to wszystkie by skakały po czasie. A potem można też dorobić coś o Zimnej Wojnie jako kontynuację- to już czwarty film.
I dawać tam Caine'a i Dorocińskiego!

[boczek22]

Dla mnie Nolan to taki twórca który opowiada dość proste historie, ale w bardzo przekombinowany sposób. Z tymże taki ''Mroczny rycerz'' był całkiem wciągający, ale już ''Interstellar'' średnio. Widać nie po drodze mi z jego stylem, wolę inne rodzaje zabawy formą.
Oscara myślę że może jednak zgarnąć Gosling, ale to zupełnie inna rola. Downey gra faktyczną postać historyczną w poważny sposób, a Gosling groteskowo szarżuje jak w kreskówce albo kabarecie. Obie role spoko, jednak ciężko porównać, m.i.n. dlatego nie jestem wielkim fanem Oscarów (i nie tylko dlatego).
Trylogia to by była chyba przesada, jeden film w sumie wyczerpał dla mnie temat. Chociaż spotkałem się z zarzutami że ''Oppenheimer'' powinien być rozbity na kilka filmów bądź serial bo w takiej formie jest zbyt chaotycznie.

[Pabfer]

O! Serial byłby świetnym pomysłem, jednak mowa teraz o pocięciu obecnego filmu na części, a ja myślałem o dodaniu nowych wątków, które by odpowiadały te istniejące. W serialu też koś by się mógł pogubić, jeśli byłby podobnie zrealizowany, a mi chodzi właśnie o dodatkowe tło tego wszystkiego, tylko w spokojniejszy sposób.
Odnośnie prostych historii, nie mam z tym problemu. Po pierwsze wszystko już było, a po drugie film to nie tylko scenariusz. Zabawa prostą historią to też trudna sztuka godna szacunku. Akurat tutaj można się było trochę pogubić, ale w Incepcji już nie i wyszła fenomenalnie! Batmany się tak formą nie bawiły i były dobre z innych powodów. W każdym razie- Nolan nie jest idealny, ale wciąż TOP!!!

[Pabfer]

Ciekawe omówienie filmu: https://www.youtube.com/watch?v=gFj6-izSp1w

[kacrudy]

Obejrzane.
Trudno jednoznacznie zaszufladkować ten film w jakiejś jednej kategorii, bo ani to pełnoprawna biografia, ani psychoanaliza Oppenheimera, ani dramat polityczny, a wszystko po trochu. I wcale nie oznacza to, że Nolan nie wiedział, co chce zrobić. Bo (chyba) wiedział, i to jak. Co najwyżej nieco się ugiął pod urodzajem treści i wrzucił trochę za dużo grzybów w barszcz. W efekcie nieco przeszarżował w pierwszym akcie, który jest z jednej strony za długi, a z drugiej... zbyt dynamiczny. Gdy akcja pędzi na łeb na szyję, wątki przeskakują z jednego do drugiego, a bohaterowie pojawiają się i znikają, trudno nadążyć za myślą przewodnią.
Gdy jednak daje nam się oddech w postaci całkiem niezgorszego wybuchu Trinity, a później wrzuca nas na dobre w ten polityczny, zimnowojenny krajobraz po wybuchu, to wszystko współgra, działa i zazębia się niemal idealnie.
Plus Nolan chyba miał tego świadomość, że materiału, wydarzeń i osób jest aż nadmiar i momentami wyjaśnienia podsuwa jak krowie na rowie - za co jednak przy takiej ilości wszystkiego nie można mieć doń pretensji.
Ja bym to w największym skrócie nazwał fabularnym reportażem, czyli mamy opowieść, mamy mnogość bohaterów, wszystko oczywiście oparte na faktach i ubrane zostaje to w jakąś zgrabną, dość literacką otoczkę. Taki filmowy Kapuściński czy inny Hugo-Bader.
Cillian Murphy i Robert Downey Jr. to dwaj bohaterowie tego filmu i mówię dosłownie - obaj powinni zdobyć Oscara i jeśli ani jeden nie zostanie nagrodzony, będzie to (kolejna) ogromna pomyłka Akademii. No chyba że do końca roku ktoś nas jeszcze zaskoczy
Pisaliście już o tym, czy byłby z tego dobry serial - moim zdaniem nie.
Nie zarzucam filmowi, że był nudny, bo nie był, ale w formie serialowej to by kompletnie nie zagrało. To by zbytnio rozwlekło całą fabułę, która przecież całkiem nieźle została tutaj skondensowana. No i umówmy się, że dopóki ta historia jest zamknięta w jednym filmie, mamy doskonały podział na preludium (akt 1), interludium (wybuch) i postludium (akt końcowy). To jak z tymi nutami - nie wystarczy je widzieć, ale trzeba je słyszeć
To nie jest majstersztyk ni arcydzieło, ale kawał konkretnego kina do obejrzenia więcej niż jeden raz.

[Pabfer]

Wiem, że Akademia poodchodzi do niektórych filmów w taki sposób, że są zbyt mało poważne, aby im dawać Oscary w głównych kategoriach- co najwyżej w pobocznych. Do takich filmów należą np. te superbohaterskie. Mam nadzieję, że do takich filmów należy również Barbie i Nolan na tym zyska. Jednak kto wie...

[boczek22]

A tam, kto by się przejmował nagrodami. Akademia wielokrotnie udowodniła że trudno ją brać na poważnie, ja już Oscary traktuję tylko jako lekką ciekawostkę.
Choć myślę że Barbie w ważnych kategoriach szanse ma (kobieta-reżyser, tematyka matriarchat-patriarchat, no to są rzeczy na które akademia znając ją raczej zwróci uwagę ), choć to jest tak inne kino że trudno mi porównywać z Nolanem.
Dla mnie i Murphy i Downey spokojnie mogliby nagrodę dostać, ale ja tam nic nie oczekuję.

[Pabfer]

Tzn. ogółem nie podoba mi się, że Akademia ma kija w dupie (szczególnie w kontekście mojego kochanego superhero), ale akurat w tym jednym przypadku zadziałałoby to po mojej myśli. Wiem, że Nolanowi zależy na Oscarze, więc mu kibicuję. Jednak jest dużo kategorii, więc dużo nagród do podziału, więc liczę na to, że oba filmy coś dostaną i nie obraziłbym się, gdyby jeszcze Mission Impossible 7 coś dostało, bo to jeden z niewielu udanych filmów w tym roku, a do tego można by było powiedzieć, że nasz Polak Rodak Dorociński zagrał w oscarowym filmie, nawet gdyby to był Oscar za nic niezwiązanego z nim.

[Pabfer]

Każdy kojarzy specjalne animacje w wynikach wyszukiwania od Google. I to nie fair, że jak się wpisze w przeglądarkę Barbie lub Greta Gerwig lub Margot Robbie lub Ryan Gosling, to taka animacja się pojawia, a jak się wpisze Oppenheimer lub Cillian Murphy lub Christopher Nolan lub Robert Downey Jr., to nic! No chyba, że jutro usłyszę w telewizji, że na Japonię spadło kilka bomb

[Pabfer]

Wczoraj obejrzałem po raz drugi i zauważyłem jak wiele rzeczy nie daje rady tam odpowiednio wybrzmieć. Po pierwszym seansie rozmawiałem z kolegą, który mi mówił, że pod wpływem filmu zainteresował się tematem i wiele czytał i mi opowiadał różne szczegóły tej historii, a ja myślałem, że wie to z książek i z Internetu, a on się upierał, że mimo, że dużo czytał, to wie te różne kwestie z filmu. A ja tego w ogóle nie pamiętałem. Obejrzałem wczoraj drugi raz i wyłapałem: O! Faktycznie wspomniano o tym w 2 zdaniach, ale z powodu natłoku informacji uciekły mi te detale. Poza tym części nie zrozumiałem, bo wcześniej nie znałem tej historii, a film niedostatecznie ją wyjaśnił. A czy były ważne? Zależy jak na to spojrzeć... Jeśli chcemy thriller psychologiczny, to dla przeżyć Oppenheimera to było średnio ważne, natomiast jeśli nastawiamy się na film historyczny, to jest to bardzo ważne. Oba podejścia są dobre- zależy od osoby i tyle. Ja bym chciał obie rzeczy po trochu, a dostałem tylko 1. Z jednej strony Nolan nakręcił w pewnym sensie film o wszystkim, a z drugiej- pominął kwestie mające walor historycznym. Jednak problemem wcale nie jest fakt, że w tym filmie było tak dużo. Problemem było to, że siłą rzeczy, aby nie robić 30-godzinnego serialu, tylko (i tak długi film), pewne kwestie trzeba było potraktować hasłowo. Wydaje mi się jednak, że to nie wynika z nieumiejętności Nolana. Odnoszę wrażenie, że taka była koncepcja od samego początku.
I to jest główny problem tego filmu z perspektywy nieamerykańskiego widza- to jest film od Amerykanina dla Amerykanów. Tam są stwierdzenia: każdy kojarzy coś tam coś tam... OK, w USA może tak, ale nie w Polsce. A tak naprawdę, to wydaje mi się, że w USA też nie każdy tak wszystko wie:

https://www.youtube.com/watch?v=hqxwoTg_At0

I czy taka koncepcja filmu jest zła? Nie wiem czy można tak jednoznacznie, obiektywnie stwierdzić. Jest na pewno dla wielu osób problematyczna, ale jakąś tam swoją grupę odbiorców ma. I może nawet dobrze, że ma konkretną grupę odbiorców, to ostatnio powstaje wiele filmów z zamiarem bycia dla każdego, tylko w taki sposób, że w efekcie są dla nikogo. To po prostu artystyczna wersja dobrze znanej historii- od fana dla fanów. W przypadku adaptacji klasycznych baśni to świetnie działa (Czerwony Kapturek: Prawdziwa Historia), natomiast w przypadku tego typu opowieści już trochę mniej.
Czy lubię koncepcję pomieszano z poplątanym? W fikcyjnych filmach jak Incepcja czy Tenet uwielbiam, ale skoro to było na faktach, to akurat tutaj chciałbym się czegoś dowiedzieć. I można argumentować, że to tylko reklama tematu, o którym należy potem poczytać, a nie opierać się na samym filmie. Nie do końca kupuję tę argumentacje, dlatego, że mam inne oczekiwania. Jeśli ktoś ma akurat takie, to spoko, to nie jest złe, ale ja oceniam sam film. Istnieje on w jakimś celu i ma mi dostarczyć wszystkiego, co potrzeba. Poszedłem do kina tylko ze względu na nazwisko Nolana, natomiast Projekt Manhattan obchodził mnie mniej. Liczyłem na historię, która sama w sobie jest wystarczająca. Może się wydawać, że sam sobie zaprzeczyłem, bo zaczynam od walorów historycznych, a potem mówię, że Nolan i że historia. W takim razie ten film ma zarówno Nolana, jak i portret psychologiczny głównego bohatera. Problem w tym, że perfekcyjny film zawiera obie te rzeczy- po prostu historię stojącą na własnych nogach. Swego czasu krytykowało się Snydera, że jego DCEU nie stoi na własnych nogach, bo jeden film bardziej ma zapowiadać kolejny niż sam w sobie coś opowiadać. przeciwstawiało się temu MCU. Potem MCU też niestety obrało tę złą taktykę. Tylko, że Oppenheimer robi podobną rzecz. Nie dokładnie taką samą, bo w przypadku DCEU i MCU taki zabieg to nieumiejętna reklama swoich kolejnych produktów, aby trzepać na tym kasę, natomiast ani Nolan ani Universal nie zarobią ani grosza na tym, że ktoś sobie wejdzie na Wikipedię, obejrzy coś na YouTube lub kupi książkę. Dlatego na Nolana trzeba spojrzeć znacznie łagodniej. A jednak warto odnotować, że nie daje nam on wszystkiego.

Po drugim seansie podchodzę bardziej krytycznie, jednak nie zrozumcie mnie źle- to wciąż rewelacyjne dzieło sztuki. Od strony artystycznej nie mam nic do zarzucenia i nie podzielam zdania osób, krytykujących chaos. Tzn. chaos oczywiście tam był, ale miał swój urok. Tylko, że jego urok kończy się na byciu intrygującą wizją artystyczną. I w przypadku fikcji jak Incepcja czy Tenet tyle wystarczy, jednak w przypadku filmu na faktach tyle nie wystarczy i film pewnych rzeczy po prostu nie dostarcza, mimo, że jest- podkreślę to jeszcze raz-świetny. Czy mam prawo oczekiwać, aby film był podręcznikiem od historii? Może nie w 100%, ale do pewnego stopnia tak. A jaka jest granica? Żebym całkowicie zrozumiał opowieść przedstawioną na ekranie bez konieczności sięgania po coś więcej. Wracam do pierwszego zdania posta- wiele rzeczy nie dało rady wybrzmieć. Głównie chodzi mi tu o podręcznikową historię, ale to się na kinowej opowieści też odbiło i w kinowej opowieści też nie wszystko wybrzmiewa- bo przecież te 2 kwestie muszą mieć między sobą związek.

Nolan nakręcił na faktach również Dunkierkę. Oglądałem ją, ale szczerze mówiąc, już jej dobrze nie pamiętam, więc za dużo się nie wypowiem. Zapamiętałem jednak tyle, że nie miałem zastrzeżeń odnośnie niedopowiedzeń w fabule i chodzi mi tylko o to! Może lepiej byłoby żeby ta historia miała... nie wiem.. 6-9 godzin w postaci 2-3 filmów lub miniserialu. Wcześniej pisałem o innych filmach jako o kontynuacjach. Tę też bym pociął. I nie ze względu na chaos artystyczny, który był celowy i miał swój urok i to pocięcie by akurat odebrało mu wiele tego uroku i pod tym względem film byłby słabszy, a że to już któryś z kolei film, który Nolan zrealizował w podobny sposób. Mnie jednak bardziej chodzi o walory historyczne oraz o to, jak te walory historyczne przekładają się na sferę bycia kompletną historią, również artystyczną. O tę relację chodzi mi nawet bardziej niż o same walory historyczne.

Obniżam ocenę do:
9/10,
czyli nieznacznie!

Celowo pisałem ogólnikowo żeby uniknąć spoilerów, ale argumenty podałem konkretne.
Wciąż czekam na kolejne dzieła Nolana i wiem, że większością z nich się nie zawiodę!

[kacrudy]

No z jednej strony może i racja, że dużo rzeczy zostało pominiętych, a inne zbyt pobieżnie potraktowane (dlatego też m.in. dałem 8, a nie wyżej), ale czy na dobrą sprawę wszystko musimy mieć wyłożone? Film nie ma żadnego dopisku "pełna biografia", nie był reklamowany jako cały życiorys Oppenheimera, miał to być po prostu przekrój jego życia, a taki wymaga skrótów.
Jest też inna sprawa. Mówi się wszędzie, że film wymaga od widza znajomości podstaw fizyki i jakiejś tam wiedzy politycznej. Wiedzę o fizyce mam zerową, tę polityczną mam, że tak powiem, wystarczającą a jednak nie czułem, że coś mi ucieka, czułem raczej, że dostałem tyle, ile potrzeba. Zresztą film to nie jest podręcznik od fizyki czy wosu dla licealistów, nie ma nam dostarczać skondensowanej wiedzy, tylko raczej wymaga od nas zaangażowania. Można się z tym kłócić albo nie zgadzać, ale nie uważam, że powinno być inaczej, niż jest.

[Pabfer]

Z jednej strony masz rację, że film to film, a nie podręcznik, ale z drugiej- skoro traktuje o 100 sprawach po łebkach i sam aspiruje na bycie podręcznikiem, to mógłby jednak być podręcznikiem, który albo omawia 3 sprawy, ale wyjątkowo dogłębnie, a nie 100. A jeśli już 100, to też dogłębnie- jako serial. To Nolan postanowił ekranizować Wikipedię, a nie ja, a ja tylko oceniam na ile wyszło. I częściowo nawet wyszło, ale nie do końca.
Ja nie mam prawie żadnej wiedzy z fizyki i nie uważam, aby była potrzebna do rozumienia tego filmu. Może też jest różnica pomiędzy rozumieniem praw fizyki, a znajomością historii rozwoju tej dziedziny nauki. Natomiast odnośnie historii (tej polityczno-społecznej), to już mówiłem, że to zależy jak na to spojrzeć. Jeśli chcesz thriller psychologiczny o jakimś losowym człowieku, to niczego nie potrzebujesz, ale jeśli chcesz się czegoś dowiedzieć o historii świata, to ten film tego nie dostarcza. Nie chciałem spoilerować, ale podam 1 przykład- pomysłodawcą Projektu Manhattan był Einstein i w filmie rzucono tę informację hasłowo w 2 momentach, ale tylko na moment i niczego nie wyjaśnili, tylko powiedzieli, że każdy zna list. A ja akurat nie znałem i dopiero potem kolega mi powiedział, a ja to wyłapałem za 2. seansem.
Jednak zauważ, że jestem tylko minimalnie zawiedziony i jakbym uznał to za ważne kryterium, to bym dał 6/10, bo bym uznał że film ma 2 równoważne zadania- artystyczne oraz historyczne i te artystyczne wyszły 10/10, a historyczne 2/10, co nam daje średnią 6/10. Tymczasem dałem 9/10, czyli więcej niż Ty
Mimo wszystko będę się trochę czepiał samej w sobie idei, bo jak ktoś realizuje własną wersję dobrze znanej każdemu historii jak np. Czerwony Kapturek: Prawdziwa Historia albo Thor, Odyn i Loki w MCU, to nie ma problemu, bo każdy to zna. Natomiast jeśli ktoś opowiada mało stosunkowo znaną historię, która co prawda leciała już kiedyś w kinie, ale średnio wyszła, więc mało kto o niej pamięta:

https://www.filmweb.pl/film/Projekt+Man ... 989-123766

to nie podoba mi się sama w sobie koncepcja filmu. Tzn. nie chcę przesadzić... Każdy wie, że Amerykanie w czasie II WŚ ścigali się o zbudowanie bomby, a potem zbombardowali Japonię, ale myślę, że mało kto zna szczegóły, a ten film ma dotyczyć właśnie szczegółów. I je porusza, tylko zbyt pobieżnie. Czy w kontekście przeżyć wewnętrznych Oppenheimera jest ważne, że to akurat Einstein stoi za projektem? Oczywiście, że nie, ale to właśnie kwestia tego jakie kto ma oczekiwania co do filmu. Wychodzi na to, że realizacja w obrębie tej koncepcji była taka jak tego chciał reżyser, czyli udana, tylko sama w sobie koncepcja nie do końca trafna. Akurat do tego tematu moim zdaniem nie pasuje i lubię ją przy innych tematach- nie dość, że fikcji, to jeszcze dobrze znanej. Jednak doskonale wiem, że ta koncepcja nie jest obowiązkiem, a moja ocena jest z samej definicji mocno subiektywna. I pisząc o koncepcji, nie mam na myśli wielu wątków pomieszanych ze sobą, tylko stopień rozwinięcia tych wątków.

Tutaj nie ma kogoś, kto ma rację odnośnie tego filmu i kogoś, kto nie ma, tylko po prostu każdy ma swoje oczekiwania i tyle i każdy ma inne i to normalna, neutralna kwestia. Na szczęście ten film bez względu na obrane kryteria, wiele z tych kryteriów spełnia.

[Pabfer]

https://www.onet.pl/film/onetfilm/nie-b ... v,681c1dfa

No kto by pomyślał... Szok i niedowierzanie

[Pabfer]

https://www.youtube.com/watch?v=dv-rm-5dmsg

Kulisy powstawania filmu

[MrOLX]

Film świetny i bardzo jakościowy. Obecnie bardzo rzadko oglądam współczesne filmy, ale "Oppenheimer" był wyjątkiem i obejrzałem go dwukrotnie. No właśnie, bo film aby w pełni zrozumieć należy oglądać przynajmniej dwukrotnie. Nie zgodzę się, że do zrozumienia "Oppenheimera" potrzeba znajomości podstaw fizyki, bo ja czegoś takiego nie odczuwałem wcale. Ale przed seansem pasowałoby poczytać sobie o tym, kim był Lewis Strauss i tego typu rzeczy
Pod względem artystyczno-wizualnym film to arcydzieło. Ponoć nie ma w nim efektów komputerowych (za co z góry powinien być Oscar, bo tak świetnych niekomputerowych efektów na próżno dziś szukać).
Film przede wszystkim pokazuje upadłą i tragiczną postać Oppenheimera, który nie jest drapieżcą, który marzy o stworzeniu narzędzia zagłady, ale znacznie bardziej człowiekiem niepozbawionym moralnych dylematów, który przeżywa swoje własne tragedie i zostaje wykorzystany przez bardziej politycznie zaradnych od siebie. Bardzo słusznie uczyniono na początku filmu analogię do Prometeusza. Mnie Oppenheimer przypomina trochę Wiktora Frankensteina (nomen omen przez Mary Shelley nazywanego właśnie Współczesnym Prometeuszem), który również stworzył coś, co zagraża ludziom, ale sam nie był jednostką pragnącą zła, a raczej zagubionym poszukiwaczem jakiegoś wyższego celu. No i oczywiście Oppenheimer był prawdziwy, a Frankenstein fikcyjny
Ja bardzo rzadko wystawiam filmom oceny rzędu 10/10, dla mnie na taką ocenę film mnie musi absolutnie wbić w fotel od początku do końca i sprawić, że go pokocham na długo. Oppenheimer taki nie był, ale wciąż był świetny i z chęcią obejrzę go jeszcze kiedyś w przyszłości. Dla mnie to mocne 8/10. Główny mój zarzut jest taki, że w pewnym momencie film staje się zbyt zawiły, zbyt nudny i zbyt poplątany. Świetnie oglądało się młodość Oppenheimera oraz sceny w Los Alamos, ale im dalej w las, tym gorzej. Zawirowania wokół śledztwa i Straussa zaczynały być w pewnym momencie mało zrozumiałe i potrzeba by było chyba wiele razy obejrzeć ten film, aby w pełni zrozumieć o co chodzi. Więc jak dla mnie Oppenheimer mógłby trwać co najmniej 40-60 minut mniej i nic na tym nie stracić, a wręcz przeciwnie.
No i po pierwszych zapowiedziach, jeszcze jak o filmie było mało informacji, to miałem jakieś przeświadczenie, że cały film będzie czarno-biały . Osobiście wolałbym takie rozwiązanie, aby bardziej jeszcze pokazać "szarość" i "surowość". Ale to jest żaden zarzut, czerń i biel w przypadku perspektywy Straussa również działa i łatwo pozwala rozpoznać z czyjej perspektywy oglądamy daną scenę.
Wiec jak mówię 8/10 ode mnie. Wciąż prawie doskonały film, do którego warto wracać i który na pewno zapisze się w historii kina.

[Pabfer]

Nie zgodzę się, że do zrozumienia "Oppenheimera" potrzeba znajomości podstaw fizyki, bo ja czegoś takiego nie odczuwałem wcale. Ale przed seansem pasowałoby poczytać sobie o tym, kim był Lewis Strauss i tego typu rzeczy

Za to historię już powinno się nieco znać i to w trochę większych detalach niż to, że Strauss to taki naukowiec. Powiedziałbym, że historia polityki jest tu ważniejsza niż historia nauki.

Zawirowania wokół śledztwa i Straussa zaczynały być w pewnym momencie mało zrozumiałe i potrzeba by było chyba wiele razy obejrzeć ten film, aby w pełni zrozumieć o co chodzi.

Albo znać wcześniej historię. Jednak tu taka dygresja- jakby zrobić zawiły film o Kościuszce i powiedzieć Amerykaninowi, że nie rozumie, bo nie jest Polakiem, to ma to sens, jednak czy stereotypowy Simpson zna swoją historię? Kto był najważniejszą grupą docelową tego filmu poza fanami Nolana?

Ponoć nie ma w nim efektów komputerowych (za co z góry powinien być Oscar, bo tak świetnych niekomputerowych efektów na próżno dziś szukać).

To pewne uproszczenie. Nie ma tam CGI, czyli czegoś takiego:





ale słyszałem wypowiedź kogoś, kto się zna bardziej, że jako efekt komputerowy liczy się również to, że zmontowano kilka wybuchów w 1 i podłożono pod to dźwięk, a to już jak najbardziej było.

No i po pierwszych zapowiedziach, jeszcze jak o filmie było mało informacji, to miałem jakieś przeświadczenie, że cały film będzie czarno-biały

Częściowo był i zwiastuny też były tylko częściowo czarno-białe.

[MrOLX]

Kto był najważniejszą grupą docelową tego filmu poza fanami Nolana?

Cóż, moim zdaniem akurat każdy, choć faktycznie przede wszystkim Amerykanie. Ja np. nie znam twórczości Nolana, a film mi się bardzo podobał.

Częściowo był i zwiastuny też były tylko częściowo czarno-białe.

No właśnie, częściowo . A mi chodziło, że cały film. Taki bardzo surowy klimat "Oppenheimera" byłby moim zdaniem cudny, ale wiadomo - są gusta i guściki.

To pewne uproszczenie. Nie ma tam CGI, czyli czegoś takiego:

W zasadzie to chodziło mi właśnie o CGI, trudno dziś pomyśleć, aby w ogóle nie używać komputera do montażu filmów, bo to byłoby już strasznie archaiczne.

[Pabfer]

Gorąco polecam wszystkie inne filmy Nolana, bo to wybitny reżyser, tylko niektóre ma sci-fi, więc nie wiem czy lubisz, ale np. Dunkierka też jest na faktach.

[boczek22]

Ja bym powiedział że on tych fantastycznych ma więcej niż niefantastycznych.

[Pabfer]

Chciałem pochwalić, ale w trakcie pisania się zorientowałem, że nie każdy musi lubić ten gatunek Jednak się zgodzę. Mimo to niefantastyczne też ma- te pierwsze.