Pytanie do informatyków: jutro sprawdzian, od tego zależy moja ocena na półrocze
Do internetu wyciekły zadania:
1. W nagłówku wstaw: po lewej - swoje nazwisko i imię po prawej – test z worda.
2. W stopce wstaw: na środku - pole: nr strony / ilość stron, po prawej pole daty.
3. Na drugiej stronie wstaw dowolne zdjęcie (nie klipart). Zdjęcie ma być pod tekstem, rozjaśnione, pochylone i obramowane.
4. Akapity napisane wielkimi literami przypisz do stylu nagłówek I.
5. Definicją przypisz do stylu nagłówek II.
6. Zmień kolory stylów nagłówkowych.
7. Dodaj numerowanie do stylu nagłówkowego I i punktowanie do stylu nagłówkowego II.
8. Na końcu tekstu wstaw automatyczny spis treści.
9. Utwórz nowy styl, który jest obramowany – przypisz go akapitom pod definicją.
10. Zamień akapity napisane wielkimi literami na jak w zdaniu.
11. Przy pomocy słownika popraw błędy.
12. Zamień słowo rakiety na pakiety.
13. Do słów TSP i UDP wstaw przypis dolny, na dole strony umieść słowa z nawiasów.
14. Poniżej umieść równanie: (2^(1/3)-x)/((x/2)+x)=|x-2|+x^2
15. Poniżej umieść równanie chemiczne: 2CH3COOH + Ca(OH)2 → (CH3COO)2Ca + H2O
16. Dopracuj style nagłówkowe, tak by zawsze (automatycznie) były na tej samej stronie co kolejny akapit.
17. Dopracuj styl ramka tak, żeby w całości był na jednej stronie.
18. Całość tekstu wyjustowana i interlinia 1,5 wiersza.
Czy jakiś zdolny komputerowieć jest w stanie objaśnić mi niektóre punkty? Oto "sprawdzian":
WSTĘP
Model Wzorcowy Połączeń w Systemach Otwartych – ISO/OSI (ang. Open Systems Interconnection Reference Model).
W roku 1978 Międzynarodowa Organizacja Normalizacji (ISO – International Standarts Organization) opublikowała wzorcowy model, w którym wyodrębniono podstawowe warstwy sieci, nadano im standardowe nazwy I określono ich zadania.
Jest on siedmiowarstwowy. Zastosowanie warstw w sieciach komputerowych umożliwia przesyłanie informacji między sieciami realizowanymi w różnych technologiach i gwarantuje współdziałanie różnego rodzaju sprzętu i oprogramowania sieciowego, a ponadto:
- znacznie ułatwia zrozumienie działania sieci;
- dzieli komunikację sieciową na prostsze części, z którymi łatwiej pracować;
- pozwala na dokonywanie zmian w obrębie danej warstwy bez naruszania struktury pozostałych warstw.
CHARAKTERYSTYKA POSZCZEGÓLNYCH WARSTW W MODELU ISO/OSI
Trzy najwyższe warstwy nazwano warstwami aplikacji; są one blisko związane z aplikacjami wykonywanymi przez użytkownika komputera sieciowego i generującymi przesyłane dane.
Cztery najniższe warstwy to warstwy przepływu; określają one sposób przesyłania danych mediami sieciowymi przez urządzenie sieciowe aż do komputera odbiorcy.
Każda warstwa w źródle danych musi porozumieć się z równorzędną w miejscu ich przeznaczenia.
WARSTWA APLIKACJI – SIÓDMA
Definicja
Warstwa aplikacji jest najbliższą użytkownikowi warstwą w tym modelu. Zapewnia aplikacjom użytkownika dostęp do usług komunikacyjnych, np. do zasobów innych użytkowników sieci. W przeciwieństwie do innych warstw, które świadczą usługi warstwom wyżej położonym, dostarcza jako warstwa najwyżej położona usługi tylko aplikacjom spoza tego modelu. Ta warstwa zawiera protokoły takich typowych działań, jak obsługa poczty elektronicznej, przesyłanie plików.
Jeżeli użytkownik posługuje się oprogramowaniem działającym w architekturze klient-serwer, zwykle po jego stronie znajduje się klient, a serwer działa na maszynie podłączonej do sieci świadczącej usługi równocześnie wielu klientom. Zarówno serwer jak i klient znajdują się w warstwie aplikacji. Komunikacja nigdy nie odbywa się bezpośrednio między tymi programami. Kiedy klient chce przesłać żądanie do serwera, przekazuje komunikat w dół do warstw niższych, które fizycznie przesyłają go do odpowiedniej maszyny, gdzie informacje ponownie wędrują w górę i są ostatecznie odbierane przez serwer. Jednocześnie zapewnia interfejs między aplikacjami, których używamy, a siecią (umożliwia komunikację).
WARSTWA PREZENATCJI – SZÓSTA
Warstwa prezentacji jest odpowiedzialna za translację formatów danych między różnymi systemami. Przekształca u nadawcy dane z reprezentacji wykorzystywanej w komputerze do standardowej reprezentacji w sieci i z reprezentacji standardowej w sieci do reprezentacji wykorzystywanej w komputerze u odbiorcy. Warstwa ta zajmuje się również szyfrowaniem i deszyfrowaniem danych oraz ich kompresja.
WARSTWA SESJI – PIĄTA
Warstwa sesji dostarcza usługi użyteczne w komunikacji między warstwami prezentacji, m.in. synchronizuje tę komunikację. Ustanawia, steruje i zamyka sesje między komunikującymi się komputerami.
WARSTWA TRANSPORTU – CZWARTA
Definicja
Zadanie warstwy transportu jest zagwarantowanie bezbłędnej transmisji danych między użytkownikami końcowymi. Wiąże się z tym wykrywanie błędów i ewentualna transmisja przełamanych danych. Dane przesłane z warstwy sesji są podzielone w warstwie transportu na małe części – segmenty – zaopatrywane w numery porządkowe. Do zadań tej warstwy należy zgromadzenie u odbiorcy wszystkich segmentów, składających się na dana wiadomość i poukładanie ich z powrotem w odpowiedniej kolejności.
Warstwa transportowa segmentuje dane oraz składa je w tzw. strumień. Warstwa ta zapewnia całościowe połączenie między stacjami: źródłową oraz docelową, które obejmuje całą drogę transmisji. Następuje tutaj podział danych na części, które są kolejno numerowane i wysyłane do docelowej stacji. Na poziomie tej warstwy do transmisji danych wykorzystuje się dwa protokoły TCP (ang. Transmission Control Protocol) oraz UDP (ang. User Datagram Protocol). W przypadku gdy do transmisji danych wykorzystany jest protokół TCP stacja docelowa po odebraniu segmentu wysyła potwierdzenie odbioru. W wyniku niedotarcia któregoś z segmentów stacja docelowa ma prawo zlecić ponowną jego wysyłkę (kontrola błędów transportu). W przeciwieństwie do protokołu TCP w protokole UDP nie stosuje się potwierdzeń. Protokół UDP z racji konieczności transmisji mniejszej ilości danych zazwyczaj jest szybszy od protokołu TCP, jednakże nie gwarantuje dostarczenia pakietu. Oba protokoły warstwy transportowej stosują kontrolę integralności pakietów, a rakiety zawierające błędy są odrzucane.
WARSTWA SIECIOWA – TRZECIA
Definicja
W warstwie sieciowej segmenty danych są wzbogacone o nagłówek sieci, zawierający adres IP źródła i celu. W ten sposób tworzą rakiety danych. Podstawowym zadaniem tej warstwy jest wybieranie najlepszej drogi dla pakietów od nadawcy do odbiorcy.
Warstwa sieciowa jako jedyna dysponuje wiedzą dotyczącą fizycznej topologii sieci. Rozpoznaje, jakie drogi łączą poszczególne komputery (trasowanie) i decyduje, ile informacji należy przesłać jednym z połączeń, a ile innym. Jeżeli danych do przesłania jest zbyt wiele, to warstwa sieciowa po prostu je ignoruje. Nie musi zapewniać pewności transmisji, więc w razie błędu pomija niepoprawne rakiety danych. Standardowa paczka danych czasami oznaczana jest jako NPDU (ang. Network Protocol Data Unit). Nie znajdują się w nim żadne użyteczne dla użytkowników aplikacje. Jedyne jego zadanie, to zapewnienie sprawnej łączności między bardzo odległymi punktami sieci. Routery są podstawą budowy rozległych sieci informatycznych takich jak Internet, bo potrafią odnaleźć najlepszą drogę do przekazania informacji. Warstwa sieciowa podczas ruchu w dół umieszcza dane wewnątrz pakietów zrozumiałych dla warstw niższych (enkapsulacja). Jednocześnie warstwa sieci używa czterech procesów (adresowanie, enkapsulacja, routing, dekapsulacja). Protokoły warstwy sieci to: (IPv4, IPv6, ICMP, NOVELL IPX, APPLE TALK, CLNS/DECN et).
WARSTWA ŁĄCZA DANYCH – DRUGA
Mechanizm wykrywania i korygowania błędów, na jakie narażona jest komunikacja w sieci to główne zadanie tej warstwy. Zajmuje się ona podziałem pakietu na ramki, odpowiadające architekturze sieci, i uzupełnianiem ramek o informacje umożliwiające wykrywanie błędów transmisji. Kolejnym ważnym zadaniem tej warstwy jest sterowanie dostępem do medium transmisyjnego oraz fizyczne adresowanie przesyłek przy wykorzystaniu adresów MAC kart sieciowych.
Kontrola poprawności polega m.in. na umieszczaniu specjalnego szablonu bitów na początku i na końcu każdej ramki oraz na obliczaniu sumy kontrolnej dopisywanej do ramki. U odbiorcy następuje sprawdzanie, czy obliczona przez niego suma kontrolna jest identyczna z tą, która została zapisana w ramce. Suma kontrolna służy do sprawdzenia, czy nie nastąpiło przekłamanie w czasie przesyłania ramek.
WARSTWA FIZYCZNA – PIERWSZA
Definicja
Warstwa fizyczna jest odpowiedzialna za fizyczny transport mediami sieciowymi komunikatu., który jest ciągiem bitów. W tej warstwie są określone techniczne wymagania, dotyczące medium transmisyjnego. Protokoły tej warstwy określają parametry interfejsów elektrycznych, mechanicznych i sygnalizacyjnych, tak aby zapewnione było bezawaryjne przesyłanie bit po bicie.
Fundamentem, na którym zbudowany jest model referencyjny OSI, jest jego warstwa fizyczna. Określa ona wszystkie składniki sieci niezbędne do obsługi elektrycznego, optycznego, radiowego wysyłania i odbierania sygnałów. Warstwa fizyczna składa się z czterech obszarów funkcjonalnych:
mechanicznego,
elektrycznego,
funkcjonalnego,
proceduralnego.
Wspólnie obejmują one wszystkie mechanizmy potrzebne do obsługi transmisji danych, takie jak techniki sygnalizacyjne, Napięcie elektryczne powodujące przepływ prądu elektrycznego przenoszącego sygnał, rodzaje nośników i odpowiadające im właściwości impedancji, elektroniczne składniki kart sieciowych, a nawet fizyczny kształt złącza używanego do terminacji nośnika. Specyficznymi przykładami mechanizmów, które potrzebne są do obsługi przesyłania danych, lecz które nie należą do zakresu warstwy fizycznej, są:
nośniki fizyczne,
koncentratory.
Warstwa fizyczna przesyła i odbiera sygnały zaadresowane dla wszystkich protokołów jej stosu oraz aplikacji, które je wykorzystują. Musi ona więc wykonywać kilka istotnych funkcji – w szczególności:
Aby móc nadawać dane, musi ona:
zamieniać dane znajdujące się w ramkach na strumienie binarne,
wykonywać taką metodę dostępu do nośnika, jakiej żąda warstwa łącza danych,
przesyłać ramki danych szeregowo (czyli bit po bicie) w postaci strumieni binarnych.
W celu odbierania danych konieczne jest natomiast:
oczekiwanie na transmisje przychodzące do urządzenia hosta i do niego zaadresowane,
odbiór odpowiednio zaadresowanych strumieni,
przesyłanie binarnych strumieni do warstwy danych w celu złożenia ich z powrotem w ramki.
Lista ta, jak widać, nie obejmuje żadnych sposobów weryfikowania integralności danych. Warstwa fizyczna nie posiada bowiem mechanizmu służącego rozpoznawaniu znaczenia wysyłanych jak też otrzymywanych danych. Służy wyłącznie przesyłaniu logicznych zer i jedynek.
Warstwa fizyczna, w postaci określonej przez Model Referencyjny OSI, składa się ze wszystkich procesów, mechanizmów, elektroniki oraz protokołów, które potrzebne są urządzeniu obliczającemu w celu wysłania i odbierania binarnych strumieni danych. W specyfikacji warstwy fizycznej technologii LAN zamieszczone są oczekiwania odnośnie wydajności nośnika łączącego komunikujące się ze sobą urządzenia. Model jednak nie określa samego rodzaju nośnika.
Przepraszam za dość długi cytat.